زندگی در سایت پیشرو پناهجویان اسکس وترسفیلد “مانند زندان”.

خوبیا امیر، پناهنده ای که در اقامتگاه هایی با بودجه وزارت کشور زندگی می کند، دیدن افرادی که سعی در خودکشی دارند تقریباً عادی شده است. او به مدت چهار ماه در وترسفیلد، یک پایگاه سابق نیروی هوایی ارتش آمریکا برای اسکان پناهجویان بود. در طی آن مدت، او تخمین زد که 10 نفر را دیده است که قصد جان خود را داشتند.

وی گفت: “بعضی سعی کردند از ساختمان ها بپرند، برخی دیگر سعی کردند خود را در اتاق حلق آویز کنند، یکی در آشپزخانه سعی کرد خود را مجروح کند و یکی بیش از حد قرص مصرف کرد.” ایندیپندنت در یک کافه در Braintree، شهری در فاصله کوتاهی با اتوبوس از سایت Essex.

او توضیح داد که چگونه شاهد بوده است که مردی که چندین سال در زندان ایران به سر می برد، دست به یک اقدام هولناک خودزنی و سپس اعتصاب غذا زده است. او گفت که این مرد پس از چهار روز از وترسفیلد منتقل شد.

امیر یکی از حدود 580 مهاجری است که در این مرکز 80 ساله اسکان داده شده است، جایی که پناهجویان می توانند به مدت 6 تا 9 ماه در آن نگهداری شوند. در حال حاضر اقدامات قانونی علیه دولت توسط مؤسسات خیریه ای انجام می شود که ادعا می کنند اردوگاه “زندان مانند” یک “مرکز بازداشت واقعی” است.

شکست‌های بازرسی منجر به اعزام افراد آسیب‌پذیر به سایت شد و صدها نفر پس از اعتراف وزارت کشور به نامناسب بودن آن منتقل شدند. با این حال، موسسات خیریه می گویند که این مکان به قدری بد است که نباید کسی در آنجا اسکان داده شود.

Wethersfield از دو بلوک اقامتی اصلی تشکیل شده است که یکی سه نفر در یک اتاق و دیگری شش نفر در یک اتاق می خوابد. ساکنان برخی از امکانات مانند یک سالن ورزشی کوچک، تلویزیون در مکان های مشترک و یک زمین فوتبال دارند، اما بسیاری از آنها به سختی می توانند با روزهای بی حوصلگی در این مکان کنار بیایند.

دیوید نیل، بازرس سابق مرزی و مهاجرت، در ماه فوریه به وزرا نوشت و گفت که فقدان فعالیت “هدفمند” “احتمالاً تأثیر مخربی بر سلامت روان ساکنان خواهد داشت” و “خطر افزایش بی نظمی” را افزایش می دهد.

پناهجوی دیگری که هفت ماه است در وترسفیلد زندگی کرده است، گفت ایندیپندنت که دعوا رایج است، به خصوص در سالن غذاخوری بر سر وعده های غذایی. کارکنان آشپزخانه اکنون برای مقابله با شعله ور شدن و مشاجره از دوربین استفاده می کنند.

امیر در تشریح تلاش برای مثبت اندیشی گفت: «بعضی ها حرف نمی زنند، نمی خورند، نمی خوابند. خاموش می‌شوی، احساس پوچی می‌کنی.»

او گفت که سایت “زندان مانند” باعث بدتر شدن سلامت روان افراد می شود که می تواند منجر به خودزنی و افکار خودکشی شود.

یکی از دوستان محلی اخیراً سعی کرد خود را در نزدیکی زمین فوتبال حلق آویز کند و امیر که نامش برای حفظ هویتش تغییر کرده است، در سفر به بیمارستان از او حمایت کرد. او گفت: “او 10 روز چیزی نخورد اما کسی اهمیتی نداد. او به آنها گفت که حالش خوب نیست، اما کسی به او کمک نکرد. در بیمارستان با او صحبت کردم و دلیل این کار را پرسیدم. او به من گفت که “کسی به من اهمیت نمی دهد.” در آن لحظه احساس کرد که زندگی اش بی ارزش است و می خواهد به آن پایان دهد.

اگرچه یک پزشک عمومی از دوشنبه تا جمعه در محل است، هیچ پرسنل پزشکی بدون ساعات کاری و هیچ متخصص بهداشت روانی وجود ندارد. بیماری های عفونی مانند گال شایع هستند و از بلوک برای جداسازی بیماران استفاده می شود. با این حال، بزرگترین مشکل سلامت روان است.

امیر گفت: خیلی ها دارند دیوانه می شوند. «این شکنجه روحی است. اگر کسی یک هفته آنجا زندگی می کرد، احساس ما را درک می کرد.»

پناهجویان اجازه دارند پایگاه را برای پیاده روی ترک کنند، اما باید از سیستم خارج شوند، و اتوبوس ها به ندرت به شهرهای مجاور مانند Braintree می روند. سازمان های خیریه می گویند که موارد زیادی از پناهجویانی که به دلیل از دست دادن اتوبوس بازگشت مجبور به خوابیدن بد در شهرهای اطراف شده اند وجود داشته است.

ایزوله بودن مکان، ادغام ساکنین در جامعه را دشوار می کند و زمانی که پناهجویان به بیرون از خانه می روند، همیشه با آنها به خوبی رفتار نمی شود.

یک مرد سودانی بیست و چند ساله گفت ایندیپندنت هفته گذشته او در حال قدم زدن در خارج از سایت با سایر ساکنان بود که مردی ماشینش را متوقف کرد تا سر گروه فریاد بزند. او به ما گفت، ما شما را اینجا نمی‌خواهیم. ما اینجا به تو نیاز نداریم. سپس گفت که می خواهد یک موشک بیاورد و به سمت کمپ شلیک کند.

اریک که نامش برای ناشناس ماندن تغییر کرده است، گفت وقتی به وترسفیلد نقل مکان کرد به او گفتند که به هتل دیگری می رود. او گفت: «ما اطلاعات کافی در مورد آنچه بود نداشتیم، اما چاره‌ای هم نداشتیم.

اریک گفت که برای دریافت کمک برای سلامت روانش به پزشک عمومی مراجعه کرده است، اما دکتر به او گفت که وترسفیلد بهتر از بی بی استکهلم است، کشتی ای که پناهجویان را در پورتلند، دورست نگهداری می کند.

موانع فلزی در اطراف حیاط قرار داده شده است که اتوبوسی از تازه واردان وارد می شود. امیر معتقد است که این کار برای این است که ساکنان نتوانند به سراغ افراد جدید بروند و به آنها بگویند که این مکان چیست.

یک مرد سودانی هفته گذشته وارد وترسفیلد شد و نگران شد زیرا او را به یاد زندانی در لیبی انداخت. او با تصور اینکه او را به جای دیگری خواهند برد، سایت را ترک کرد و وقتی فهمید که باید در خیابان بخوابد، سعی کرد برگردد اما اجازه بازگشت به او داده نشد.

در همان روز، سه کرد که برای پیاده روی رفته بودند، اجازه ورود مجدد به محل را نداشتند. کارکنان موسسه خیریه Care4Calais مجبور بودند برای پناه دادن به آنها در شب چادرهای اضطراری و کیسه خواب بیاورند.

پزشکان جهان، یک موسسه خیریه که یک کلینیک سیار را برای ساکنان خارج از Wethersfield اداره می کند، از دولت خواسته است تا سایت را تعطیل کند. طبق این گزارش، 74 درصد از افرادی که توسط کارکنان ویزیت شده‌اند، علائم پریشانی روانی شدید داشتند و 41 درصد آنها افکار خودکشی را تجربه کردند.

پزشکان در سراسر جهان تخمین زدند که تنها در ژانویه 2024 بین 5 تا 10 اقدام به خودکشی همراه با 10 مورد آسیب رساندن به خود صورت گرفته است – بدترین ماه از زمان افتتاح سایت در جولای 2023.

نمایندگان مجلس، موسسات خیریه و مقامات دولتی محلی نگرانی های متعددی را در مورد نامناسب بودن این سایت برای دولت مطرح کرده اند، از جمله نگرانی هایی که ممکن است به دلیل استفاده نظامی قبلی آن آلوده شود.

به وزارت کشور دستور توسعه ویژه برای ادامه استفاده از سایت اعطا شده است، اما این امر به بررسی رادیولوژیکی، بررسی مهمات منفجر نشده و بررسی های زمینی سرزده نیاز دارد – که همگی در حال انجام هستند.

تعداد این افراد اکنون به 580 نفر محدود شده است – با 1445 نفری که وزارت کشور در ابتدا پیش بینی کرده بود در آنجا اسکان داده شوند.

پولی که در این سایت خرج شده است قبلاً از بودجه فراتر رفته است، به طوری که یک گروه فراحزبی از نمایندگان مجلس هفته گذشته گفتند که وزارت کشور “اشتباهات غیرقابل قبول و قابل اجتناب” مرتکب شده است.

برآورد اولیه برای هزینه راه اندازی 5 میلیون پوند بود، اما این مبلغ به 49 میلیون پوند افزایش یافت و سایت را به طور قابل توجهی گرانتر از هتل ها کرد. کل پولی که در سال مالی 2023-2023 برای Wethersfield خرج شد، 145.7 میلیون پوند بود که انتظار می رود تا سال 2027، 338.7 میلیون پوند هزینه شود.

حزب کارگر گفته است که مخالف استفاده از وترسفیلد برای اسکان پناهجویان است و هزینه ها را “سرسام آور” خوانده است.

استیو اسمیت، مدیر اجرایی Care4Calais، می‌گوید: «هر کسی که ذره‌ای انسانیت دارد، فقط باید چند دقیقه با ساکنان کمپ بگذراند تا به این نتیجه برسد که این مراکز شبه بازداشت باید بسته شوند.

ماه‌هاست که می‌گوییم شرایط زندان ورزفیلد برای سلامتی و رفاه مردم بد است، اما سیاستمداران باید داستان‌های مردم را بشنوند، به آنها گوش دهند و عمل کنند. دولت بعدی باید این تاسیسات را ببندد و پناهجویان را در جوامع قرار دهد.

یکی از سخنگویان وزارت کشور گفت: «ما ایمنی و رفاه کسانی که در وترسفیلد هستند بسیار جدی می‌گیریم. کارکنان مراقبت های اجتماعی 24 ساعت شبانه روز در محل هستند و همه ساکنان به خدمات عمومی ارائه شده توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی محلی، از جمله حمایت از سلامت روان دسترسی دارند. یک خط کمک 24/7 ارائه شده توسط Migrant Help برای مطرح کردن هرگونه نگرانی در دسترس است.”

اگر احساس ناراحتی می کنید یا در تلاش برای مقابله هستید، می توانید به طور محرمانه با سامری ها به شماره 116 123 (بریتانیا و ROI)، ایمیل [email protected] یا مراجعه کنید. سامری ها وب سایت برای یافتن جزئیات نزدیکترین شعبه اگر در ایالات متحده مستقر هستید و شما یا کسی که می شناسید در حال حاضر به کمک سلامت روان نیاز دارید، با شماره 988 تماس بگیرید یا پیامک ارسال کنید یا از آن بازدید کنید. 988lifeline.org برای دسترسی به چت آنلاین خودکشی و بحران 988 Lifeline. این یک خط تلفن رایگان و محرمانه برای بحران است که 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در دسترس همه است. اگر در کشور دیگری هستید، می توانید به آن کشور بروید www.befrienders.org برای پیدا کردن یک خط کمک در نزدیکی شما