چگونه می توان وحشی ترین سواحل آفریقا را تجربه کرد – بدون ازدحام گردشگران و راحتی در همه جا

از


اسحتی کشورها برای 13 روز در راحتی لوکس. اگر 20 سال پیش هنگام رانندگی در غرب آفریقا این را شنیده بودم، در کمال ناباوری چشمانم را می چرخاندم. سپس به یاد روزهای گرم در کنار جاده های پر چاله افتادم، هتل هایی با شخصیت مشکوک و “مذاکرات” – مالی – در گذرگاه های مرزی متعدد. سفر در غرب آفریقا می تواند به همان اندازه چالش برانگیز باشد که بسیار ارزشمند است.

اکنون در حال حرکت از Tema، غنا، با کشتی تفریحی کوچک 76 کابینی سوان هلنیک، وگا، من سواحل غرب آفریقا را که به ندرت سفر کرده‌ایم کاوش می‌کنم در حالی که به سختی عرق می‌کنم یا مشتی یورو می‌پاشم.

همانطور که این ساحل ناشناخته است، آفریقای پیاده نشده مورد توجه مصرف کنندگان است. وگا از قطب جنوب برای فصل تابستان خود در قطب شمال از طریق یک سفر دریایی در غرب آفریقا با مسافران کامل نقل مکان کرد. کشتی‌های کمی در این ساحل کاوش می‌کنند که وقتی در لیبریا پهلو گرفتیم، وزیر گردشگری آن‌ها روی عرشه ظاهر شد تا اولین کشتی کروز بازدیدکننده را در ۱۲ سال گذشته بازرسی کند.

قایق هایی که در آب اطراف المینا در غنا غوطه ور می شوند
قایق هایی که در آب اطراف المینا در غنا غوطه ور می شوند (مارک استراتن)

بیشتر بخوانید در سفر در آفریقا:

از اتاق بزرگ خود در عرشه شش، با درهای بالکن باز برای لذت بردن از دلفین های همیشه حاضر و نسیم اقیانوس اطلس که گرمای 28 درجه سانتیگراد را کاهش می دهد، غنا، ساحل عاج، لیبریا، سیرالئون، گینه بیسائو و گامبیا را تماشا کردم که آمدند و رفتند. در سفری به طول 1759 مایل دریایی به سنگال. روزهای خواب آلود در دریا با تخلیه بار در بنادر اصلی متناوب شد. همیشه دریانوردی ساده نبوده است، زیرا قدرت ضعیف باعث شده است تا ریزش خشکی متوقف شود و دمای گرم دریا (که به معنای متراکم شدن آب دریا است) کند شده است. وگا پایین.

با این حال، قرار گرفتن در معرض تأثیرات استعماری پرتغالی، بریتانیایی و فرانکوفون و گروه های قومی ثابت شد که سفری جذاب و گاه هشیارکننده به سوی ناشناخته ها بود. اگر بیابان محاصره شده منطقه شهرت کمی برای اکوتوریسم داشته باشد، غرب آفریقا هسته اصلی تجارت برده در اقیانوس اطلس باقی می ماند. این مجرای اصلی “گذرگاه میانی” 10 تا 12 میلیون آفریقایی به قاره آمریکا بود.

درون قلعه کیپ کوست، که اکنون به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است
درون قلعه کیپ کوست، که اکنون به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شده است (مارک استراتن)

به المینا بروید، اولین ایستگاه ما در ساحل طلایی غنا. اسکله های آن مملو از انرژی بود، صدها قایق ماهیگیری چوبی منقش به عبارات مقدس خدا و مزین به پرچم. باراکودا و گل سرخ با تب و تاب در کنار اسکله معامله می شوند و در سبدهایی روی سر زنان غنا حرکت می کنند. درست خارج از المینا قلعه کیپ کوست قرار دارد.

مارک تته، راهنمای محلی، در حالی که از قلعه سفیدپوش شده قرن هفدهمی بریتانیا بازدید می کردیم، گفت: «سیزده صد برده در هر زمان در اینجا نگهداری می شدند.» مارک ما را در سایه ای در سیاهچال تاریکی یافت که زمانی 200 آفریقایی را در آن واحد به بردگی گرفته بود. کسانی که از این جهنم جان سالم به در بردند، در سراسر اقیانوس اطلس روح داشتند. زمانی بالای سر ما کلیسای جامع انجمن تبلیغ انجیل قرار داشت. مارک گفت: “آنها فکر نمی کردند که نماز خواندن در حالی که آفریقایی ها زیر پای آنها رنج می بردند، اشتباه نیست.”

کشتی سوان هلنیک وگا در نزدیکی گینه بیسائو لنگر انداخت
کشتی سوان هلنیک وگا در نزدیکی گینه بیسائو لنگر انداخت (مارک استراتن)

بحث جذاب در مورد برده داری در طول سخنرانی با متخصصان مهمان در سالن مشاهده در طبقه هفتم ادامه یافت، جایی که هر شب کوکتل های رایگان سرو می شد. دکتر دین آلن، یک آکادمیک آفریقای جنوبی، گفت: «۹۰ درصد از بردگانی که از آفریقا منتقل می‌شدند، قبلاً در نوعی کار اجباری بودند. اگرچه بدون اروپایی‌ها تجارت فراآتلانتیکی وجود نخواهد داشت.»

طی سه روز آینده از پایتخت‌هایی دیدن کردیم که توسط آفریقایی‌های بازگشته ساخته شده بودند. در مونروویا، لیبریا، از جزیره پروونس می گذریم، جایی که بردگان بازگردانده شده از ایالات متحده از سال 1821 با کشتی هایی که توسط انجمن استعمار آمریکا اجاره شده بودند، می رسند.

بعداً، در فری‌تاون، سیرالئون، یک درخت پنبه‌ای 400 ساله، نقطه‌ای را که بازگشت‌کنندگان آزاد شده در زیر سایه آن ملاقات می‌کردند، مشخص کرد. فری تاون توسط بردگان سابق لندنی در سال 1787 به نام «فقیر سیاه» که توسط مخالفان لغو ممنوعیت بریتانیا «بازگردانده شدند» تأسیس شد. در سال 2023، یک طوفان شدید باران چوب پنبه را فرو ریخت و یک کنده شکسته بر جای گذاشت.

سر و صدای بازار در فری تاون
سر و صدای بازار در فری تاون (مارک استراتن)

در مقابل، فقدان بردگی گینه بیسائو که چند روز بعد به دست آمد، دلیل اصالت فرهنگی است که نقطه برجسته سفر من را ثابت کرد. گینه بیسائو تقریباً ناشناس است و سالانه بازدیدکنندگان کمی دارد. ما وارد یک دلتای پر زرق و برق متشکل از 88 جزیره آب کم عمق در سواحل این کشور به نام مجمع الجزایر بیجاگوس شدیم.

سونیا دوریس، یک جزیره‌نشین پرتغالی‌الاصل که به ما پیوست تا در مورد سنت‌های حیوان‌گرایانه‌شان صحبت کند، توضیح داد: «مردم بیجاگوس برده‌هایی از قومیت‌های داخلی فروختند، اما هرگز برده نشدند. بردگان از وحشیگری و پرستش بت پرستانه ارواح جنگلی می ترسیدند.»

در طی یک روز عالی در دو جزیره، پا به ساحل Boloma، پایتخت استعماری سابق پرتغال گینه بیسائو گذاشتیم. شهر همنام با آواز پرندگان در جنگل‌های نخل پر از خفاش‌های میوه‌دار آویزان می‌شکند. معماری اواخر قرن نوزدهم فرسوده و متروک است، کاخ فرماندار که در طول قرن‌ها اشغال بریتانیا ساخته شده است، ویرانه‌ای باشکوه با نمای 10 ستون کورنتی است.

ماسه های جزیره کانهابک
ماسه های جزیره کانهاباک (مارک استراتن)

بعداً در جزیره Canhabake، در ساحل کاراملی وسیع در ریتم ازدحام، پیاده شدیم. دیمبه طبل ها مرد جوانی را به اجرای رقص ماسک تشویق می کنند. شاخ گاو را برای نماد قدرت گاو حمل می کرد و با زنگ های کوچکی که با تاجران پرتغالی معامله می شد پوشانده می شد. سونیا توضیح داد که این رقص بخشی از یک سفر مادام العمر برای تغذیه روح در دوران پیری است که معمولاً به صورت مخفیانه در روستاهای جنگلی مادرسالار آنها اجرا می شود. او گفت هر سال 100 روز به زندگی تشریفاتی آنها اختصاص می یابد.

اودیسه ما به زودی در سنگال، در پایتخت انرژی آن، داکار، جایی که جزیره گور در فهرست یونسکو در ساحل قرار دارد، پایان یافت، جایی که برده‌داری ماوراء اقیانوس اطلس بین سال‌های 1536 و 1848 ادامه داشت.

غرب آفریقا برای همیشه ساحلی از روح های گمشده باقی خواهد ماند. با این حال، وقتی از دریا به آن نگاه می‌شد، دسترسی به داستان‌های ناگفته‌ای از روزهای تاریک‌تر و رنگی جذاب را فراهم می‌کرد که بیش از تصور من این ساحل ناشناخته را روشن می‌کرد.

ملزومات سفر

مارک استراتن با او سفر می کند قو هلنی در غروب چهاردهم کشتی‌های بوته‌های غرب آفریقا را بپیمایید. هزینه کابین از 5981 پوند (بر اساس دو اشتراک گذاری)، همه چیز را شامل می شود. حرکت بعدی در آوریل 2025 است.

بیشتر بخوانید: کجا برای تعطیلات در مراکش برویم، از مراکش تا فس

دیدگاهتان را بنویسید