یک برس نرم کوتاه متصل به یک دسته سفت بلند، هم پرانرژی و هم ملایم – یک قلم موی ساده چینی می تواند پیچیده ترین ایده را توصیف کند. دستیابی به کمال فنی و آزادی معنوی در نوشتن، یک قلم مو خوب امکان خلاقیت لجام گسیخته و تنوع بی نهایت را می دهد.
یک قلم مو می تواند یک نقطه، یک خط، خورشید، ماه، کوه ها، رودخانه ها، باد و هر چیزی را که مردم در جهان احساس می کنند، نازک یا ضخیم، بزرگ یا کوچک، ملموس یا انتزاعی را آشکار کند.
این شاید یکی از معدود ابزارهای اختراع شده توسط انسان باشد که در طول هزاران سال بسیار کاربردی و در عین حال غنی از معنای نمادین است. این نه تنها مراقبت ها و احساسات مردم عادی را منتقل می کند، بلکه تاریخ را ثبت می کند، افکار را روایت می کند و نفیس ترین هنر و ادبیات این فرهنگ را خلق می کند و از این طریق تأثیر قابل توجهی در توسعه تمدن چین می گذارد.
در کتاب شما قلم مو نوشتن Huzhou و فرهنگ چینی که توسط انتشارات دانشگاه پکن در سال 2010 منتشر شد، محقق ما کینگیون به نقل از ژو روچانگ (1918-2012)، محقق، شاعر و خوشنویس، گفت: «بدون قلم موی نوشتاری، حروف چینی نمی توانستند تکامل خود را طی کنند، چه رسد به هنر طراحی. . شکل، ساختار، شیوه نگارش، کارکرد و جلوه های هنری آنها به وضعیت فعلی نمی رسید. از این گذشته، قلم موی نوشتن اشکال مختلف اسناد مانند طومارها، کتاب ها، سوابق، نامه ها و پرونده ها را تعریف می کند.
افسانه ها حاکی از آن است که روزی در سال 223 قبل از میلاد، منگ تین، ژنرال بزرگ ایالت کینگ که بعدها رهبری ساخت دیوار بزرگ را بر عهده داشت، برای شکار بیرون آمده بود. زمانی دید که دم یک خرگوش بدبخت ردی از خون روی زمین به جا گذاشته است که الهام بخش او برای ساختن اولین قلم موی نوشتاری چینی است.
منگ ابتدا مقداری خز خرگوش گرفت، آن را به چوب بامبو چسباند و سعی کرد از آن برای نوشتن استفاده کند. با این حال، خز خرگوش آنقدر صاف بود که قلم مو قادر به جذب جوهر نبود. پس از چند بار تلاش بیهوده، قلم مو را با بی احتیاطی داخل گودال آهکی بیرون پنجره انداخت.
چند روز بعد، منگ با برس رها شده برخورد کرد و آن را برداشت و متوجه شد که خز حالت ارتجاعی پیدا کرده است. او آن را به جوهر آغشته کرد و چند کاراکتر را خیلی روان نوشت. ناخواسته، شستشوی آهک، کت را از بین برده بود. آهک هنوز هم امروزه استفاده می شود.
اکتشافات باستانشناسی مدتهاست که آب سردی را روی داستانهایی در مورد منگ که قلم موی نوشتاری چینی را اختراع کرده است، ریخته است.
شواهد باستان شناسی نشان می دهد که بیش از 6000 سال پیش، مردمی که در منطقه بانپو، در قسمت شرقی شیان امروزی، در استان شانشی زندگی می کردند، از قلم موها برای کشیدن نقش و خطوط روی سطح سفال استفاده می کردند. با این حال، در مقایسه با سفالها یا استخوانهای اوراکل، نگهداری برسها دشوار است و بنابراین به ندرت در خرابههای باستانی یافت میشوند.
در هزاره های بعدی قبل از مینگ، آثار قلم مو نیز بر روی استخوان های اوقاش و سفال های سلسله شانگ (حدود قرن شانزدهم تا قرن یازدهم قبل از میلاد) نشان داده شد. در اواخر دهه 1950، باستان شناسان یک قلم موی نوشتاری را در سین یانگ، استان هنان کشف کردند. این قلم مو که مربوط به دوره اولیه کشورهای متخاصم (475-221 قبل از میلاد) است، قدیمیترین قلم مو است که در چین یافت شده است، بسیار زودتر از اختراع ادعایی منگ.
در طول بیش از 2000 سال آینده، قلمهای نوشتاری در کنار پیشرفتهایی در رسانههای نوشتاری، از استخوانهای اوراکل، برگهای بامبو و ابریشم گرفته تا انواع مختلف کاغذ، تکامل یافتند. مرکز تولید برس های تحریر باکیفیت نیز از مکانی به مکان دیگر نقل مکان کرده است. از سلسله یوان (1271-1368)، قلمهای نوشتاری ساخته شده در هوژو، استان ژجیانگ، خود را به عنوان بهترین ابزار نوشتن در چین تثبیت کردند.
برس های نوشتاری Huzhou با وضوح، تمیزی و دوام متمایز می شوند. از نظر ساختاری، برس باید به خوبی ساخته شود و دارای موهای الاستیک باشد که پس از فشرده سازی به سرعت به شکل اولیه خود باز می گردند.
به گفته کیو چانگمینگ، وارث سطح ملی این صنعت در شهر شانلیان هوژو، فرآیند کامل ساخت قلم موی نوشتاری هوژو شامل هشت مرحله است که به طور دقیق به 128 مرحله تقسیم شده است.
هنر قلم موها از هوژو به عنوان یک میراث فرهنگی ناملموس ملی در سال 2006 تعیین شد.