برای سرطان نشویل در حال انقراض، بازگشت او هم خبر خوب و هم بد است


دیل مک گینیتی به مدت یک دهه برای مطالعه خرچنگ نشویل در حال انقراض، صخره هایی را در میل کریک ورق می زند. او امیدوار است بداند که آیا این سخت پوست کوچک که عمدتاً در مناطق شهری اطراف شهر همنام خود یافت می شود، از همه توسعه های اطراف خود آسیب دیده است یا خیر. نتایج دلگرم کننده است.

مک گینیتی که در باغ وحش نشویل به عنوان متصدی اکتوترم ها یا موجودات خونسرد کار می کند، می گوید: «تا اینجا همه چیز خوب به نظر می رسد. این یک جمعیت واقعا خوب، شاید پایدار یا کمی در حال افزایش در طی این 10 سال بوده است.

اما این خبر خوب بالقوه خبر بدی نیز هست. خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده پیشنهاد حذف خرچنگ نشویل از فهرست گونه های در خطر انقراض را در سال 2019 داد و این پیشنهاد هنوز در دست بررسی است. یک جمعیت سالم و قوی می تواند فشار را برای حذف آن افزایش دهد. اما برخی از زیست شناسان استدلال می کنند که خرچنگ نشویل هنوز نیاز به محافظت دارد زیرا گونه هایی با محدوده بسیار کوچک به دلایل مختلف در برابر انقراض آسیب پذیرتر هستند.

McGinnity جمعیت سالم فعلی را به تغییرات اخیر در مقررات آب طوفان نسبت می دهد. رواناب از پارکینگ ها، ساختمان ها و سایر سطوح سخت اکنون به مناطق حفظ زیستی تخلیه می شود که در آنجا به آرامی دوباره جذب زمین می شود.

«دستورالعمل‌های قدیمی فقط یک دسته کامل از سطوح غیرقابل نفوذ بودند که به سمت زهکشی طوفان می‌رفتند که مستقیماً به نهر می‌رفت. این یعنی سیل عظیمی وجود دارد. مقادیر زیادی روغن و سایر سموم وجود دارد که وارد آب می شوند.

روز سه شنبه، مک گینیتی و تیمی از باغ وحش برای بررسی جمعیت سالانه خود در Mill Creek بودند. درختان چنار و افرا بر روی آب کم عمق و متلاطم سایه انداخته بودند که پر از صخره های آهکی صافی بود که خرچنگ ها دوست دارند زیر آن پنهان شوند. دیری نگذشت که گروه متوجه آنها شد.

مک گینیتی گفت یکی از چیزهایی که خرچنگ های نشویل را منحصر به فرد می کند این است که آنها در ماه های تابستان در روز روشن می مانند. اکثر خرچنگ ها که بسته به منطقه، خرچنگ یا خرچنگ نیز نامیده می شوند، عمدتاً در شب فعال هستند. او گفت که این رفتار به نظر می رسد که آنها را در برابر شکارچیان آسیب پذیر می کند و چرا آنها این کار را انجام می دهند یکی از اسرار بسیاری است که دانشمندان هنوز باید کشف کنند.

او گفت که خرچنگ‌های نشویل نیز به‌طور غیرمعمولی اجتماعی هستند و اشاره کرد که بیش از 60 خرچنگ را با هم زیر یک سنگ پیدا کرده است.

مک گینیتی گفت: “هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد خرچنگ در نشویل و در واقع همه خرچنگ ها وجود دارد.” هیچ مکانی بهتر از تنسی یا احتمالا آلاباما برای مطالعه آنها وجود ندارد. این دو ایالت برای کسب عنوان داشتن بزرگترین گونه خرچنگ در جهان رقابت می کنند. او گفت که هر دو کشور بیش از 100 گونه دارند و گونه های جدیدی هنوز در حال کشف و توصیف هستند.

پارکر هیلدرث، زیست شناس آژانس منابع حیات وحش تنسی، اخیراً از آزمایش ژنتیکی برای کمک به ترسیم این تنوع استفاده کرده است. هیلدرث گفت که با بازی با خرچنگ در نهری در تنسی بزرگ شده است و اخیراً متوجه شده است که همان خرچنگ هایی که با آنها بازی می کرد ممکن است گونه ای توصیف نشده باشند.

هیلدرث در پاسخ به این سوال که چرا مردم باید به خرچنگ ها اهمیت دهند، دو نظر ارائه کرد.

“جانداران آبزی قناری در معدن زغال سنگ برای کیفیت آب هستند. بنابراین اگر اثراتی را روی گونه‌های بومی ما مشاهده می‌کنید، همان چیزهایی که بر روی آبزیان تأثیر می‌گذارند می‌توانند به راحتی بر زندگی انسان تأثیر بگذارند.» دلیل دوم فرهنگی است و از دوران کودکی او می آید.

او گفت: “من فکر می کنم در بیشتر تنسی ها ریشه دوانده است که ما با بازی در یک نهر بزرگ شده ایم.” و من نمی خواهم در دنیایی زندگی کنم که نتوانم این کار را انجام دهم.

دیدگاهتان را بنویسید