یک روش جدید «ارزان و آسان» می‌تواند شنا کردن مارماهی‌های در معرض خطر را آسان‌تر کند.

از


دانشمندان دریافتند یک روش جدید «ارزان و آسان» می‌تواند شنا کردن گونه‌های مارماهی در معرض خطر انقراض را در هنگام ورود به بریتانیا آسان‌تر کند و به کاهش سرعت کاهش جمعیت کمک کند.

هر سال بیش از یک میلیارد مارماهی اروپایی (آنگویلا آنگویلا) 4000 مایل از اقیانوس اطلس تا سواحل اروپا سفر می کنند.

اما این موجودات زمانی که در دریاچه‌ها و رودخانه‌های بریتانیا شروع به حرکت می‌کنند، هنوز خیلی جوان هستند و برخلاف جریان آب شنا می‌کنند تا مکان‌هایی برای تغذیه پیدا کنند – که به انرژی و تلاش قابل توجهی نیاز دارد.

موانع ساخته شده توسط انسان مانند سدها و سدها می توانند این کار را حتی با سرعت بخشیدن به رودخانه ها دشوارتر کنند.

دانشمندان دانشگاه کاردیف فکر می‌کنند که راه‌حل ممکن است در کاشی‌های بافتی باشد که می‌توانند جریان آب را کاهش دهند و به این ماهی‌های پرتودار فرصت‌هایی برای استراحت و حفظ انرژی در حین سفر می‌دهند.

آنها گفتند این یافته‌ها که در مجله Ecological Engineering منتشر شده است، می‌تواند راه‌حل جدیدی را برای عبور ماهی‌ها به محیط‌بانان ارائه دهد که به اتصال رودخانه‌های بریتانیا برای این مارماهی‌ها کمک می‌کند و به طور بالقوه کاهش جمعیت را کاهش می‌دهد.

سازه های میخ دار که به صفحات مارماهی معروف هستند، اکنون برای کمک به بالا رفتن از موانع استفاده می شوند.

اما محققان دریافتند که کاشی‌هایی که خریدشان ارزان است و نصب آن‌ها آسان است، می‌تواند در رودخانه‌هایی که سرعت آب در آن‌ها بالاست نیز استفاده شود.

این تیم شرایط یک رودخانه سریع را در یک مخزن آب عظیم در آزمایشگاه بازسازی کردند و وقتی کاشی ها وجود داشتند، مارماهی های بیشتری در حال عبور بودند.

آنها همچنین دریافتند که این ماهی از تکنیک شنای نامتقارن استفاده می کند که قبلاً دیده نشده بود.

نویسنده اصلی Guglielmo Sonnino Sorisio، دانشجوی دکترا در دانشکده مهندسی دانشگاه کاردیف، گفت: “ما نشان داده ایم که نصب کاشی در بستر کانال های بزرگ آب که برای نمایش شرایط واقعی رودخانه طراحی شده اند، سرعت جریان را کاهش می دهد و به مارماهی ها اجازه می دهد با موفقیت از بالادست پایین دست عبور کنند. استفاده از انرژی کمتر در این فرآیند.”

وی افزود: دیدن اینکه مارماهی ها چقدر خوب و با چه سرعتی فنون شنای خود را با محیط جدید تطبیق دادند تعجب آور بود.

همه مارماهی های اروپایی در دریای سارگاسو، در آن سوی اقیانوس اطلس متولد می شوند و حدود سه سال طول می کشد تا به بریتانیا برسند.

تخمین زده می شود که کمتر از یک لارو از هر 500 لارو از این سفر طولانی و چالش برانگیز جان سالم به در ببرد.

آقای Sonnino Sorisio می‌گوید: «مارماهی‌های جوانی که به آب‌های شیرین دریای سارگاسو مهاجرت می‌کنند باید با چیزهای زیادی از جمله جریان‌های متغیر، آب‌های آلوده، موانع شیمیایی، فشار ماهیگیری و بیماری‌ها دست و پنجه نرم کنند.

“مطالعه ما به موانع فیزیکی ساخته شده توسط انسان می پردازد که باعث تکه تکه شدن، قطع ارتباط و کاهش دسترسی به زیستگاه برای گونه ها می شود.

تقریباً 23000 مانع در انگلستان وجود دارد که 18800 مورد آن ساخته دست بشر است.

اندی دان، آژانس محیط زیست

این سازه‌ها که برای پشتیبانی از گذرگاه‌های جاده‌ای و جلوگیری از سیل ساخته شده‌اند، جریان‌هایی با سرعت بالا تولید می‌کنند که شنا کردن مارماهی‌های جوان را دشوار می‌کند.

تعداد مارماهی‌هایی که به اروپا می‌رسند در چهار دهه گذشته حدود 95 درصد کاهش یافته است و گمان می‌رود از دست دادن زیستگاه، بیماری و تغییرات آب و هوایی در این امر نقش داشته باشد.

اندی دان، یکی از نویسندگان این مطالعه، از تیم خدمات ملی شیلات آژانس محیط زیست، گفت: «دلایل متعددی برای کاهش وجود دارد.

“موانع موجود در مسیرهای آبی و آبهای ساکن عامل اصلی جلوگیری از رسیدن مارماهیها به زیستگاههای آب شیرین است که در آن می توانند رشد کنند و رشد کنند.

«تقریباً 23000 مانع در انگلستان وجود دارد که 18800 آن ساخته دست بشر است.

پیامد این سیستم های تکه تکه شده در مهاجرت بالادست این است که گونه های نمادین و ارزشمند ماهیان آب شیرین، از جمله مارماهی، به راه حل هایی نیاز دارند تا بتوانند بر موانع غلبه کنند و استفاده از زیستگاه را به حداکثر برسانند.

مارماهی‌ها بیشتر عمر خود را در زیستگاه‌های آب شیرین بریتانیا می‌گذرانند و سپس آخرین سفر خود را به دریای سارگاسو برای تولید مثل انجام می‌دهند و سپس می‌میرند.

این تحقیق با همکاری آژانس محیط زیست و منابع طبیعی ولز انجام شد.

دیدگاهتان را بنویسید