بیل ماهر در برنامه گفتگوی HBO خود در این هفته گفت که تظاهرات دانشجویان طرفدار فلسطین در دانشگاه ها زمانی اتفاق می افتد که “فعالیت با خودشیفتگی ادغام شود.”
دیوید فروم، ستون نویس آتلانتیک، معترضانی مانند دانشجویان دانشگاه UCLA را توصیف کرد که روز چهارشنبه مورد حمله خشونت آمیز جمعیتی از معترضان متقابل قرار گرفتند. “انقلابیون آلرژی به موز”.
در جریان واکنش تاکتیکی پلیس سه شنبه شب به تسلط دانشجویان دانشگاه کلمبیا بر ساختمانی در محوطه دانشگاه، نویسنده جودیت میلر در توییتی نوشت: «هی معترضان کلمبیا! اگر اینقدر به کاری که انجام می‌دهی افتخار می‌کنی، چرا صورتت را می‌پوشانی؟»
تمسخر دانشجویان معترض از زمانی که آنها در مخالفت با تهاجم نظامی مداوم اسرائیل به غزه پس از حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر شروع به راهپیمایی و اردو زدن کردند، به یک سرگرمی سرگرم کننده و سبک تبدیل شده است. تمام منتقدان و قدیمی‌های تمسخر آمیز به یک پلتفرم (تلویزیون کابلی، اینستاگرام، یک جعبه صابون کهنه) نیاز دارند تا این حرکت را به‌عنوان یک عمل نمایشی توسط دانه‌های برف درمانده و کودکان لوس بدنام کند.
تجهیزات محافظ “جنگجویان بدون گلوتن” نوعی لباس است. تدابیر امنیتی آنها – سنگرهای کمپ و چادرهای پزشکی خودگردان – به عنوان ترفندهای جلب توجه تلقی می شود. آنها را به خاطر پوشاندن صورت خود با ماسک و عینک ترسو می نامند.
اما این اقدامات نبود فقط برای نمایش معترضان طرفدار فلسطین UCLA انجام داد هنگامی که گروهی از معترضان طرفدار اسرائیل به اردوگاه آنها حمله کردند، باید از خود دفاع کنند.
ویدئویی که توسط The Times و همکاران گرفته شده است رسانه های جمعی و شاهدان در صحنه نشان می‌دهند که معترضان متقابل با لباس‌های سیاه و ماسک‌های سفید سنگرها را فرو می‌برند، مردم را با قمه و چوب کتک می‌زنند و القاب نژادی را فریاد می‌زنند. سه شنبه شب و صبح چهارشنبه، گردشگران عمدتاً توسط مردان کشیده، لگد و ضرب و شتم شدند، در حالی که پلیس و امنیت دانشگاه به مدت سه ساعت قبل از پاسخگویی ایستاده بودند.
مجریان قانون در نهایت معترضان متقابل را که بنا بر گزارش‌ها شامل سازمان‌های غیردانشجویی بودند، آزاد کردند. دستگیری صورت نگرفت.
اما 24 ساعت بعد، بیش از 200 معترض حامی فلسطین دستگیر شدند که UCLA با حضور گسترده پلیس برای پاکسازی اردوگاه دانشجویی فراخوان داد.
دیوید مایرز، استاد تاریخ یهودی در دانشگاه UCLA که روی طرح‌های تفرقه‌انگیز دانشگاه کار می‌کند، به تایمز گفت: «آنچه که ما شاهد آن بودیم سیاه‌ترین روز در 32 سال تحصیل من در دانشگاه بود. «چرا پلیس، UCPD و LAPD ظاهر نشدند؟ کسانی که در اردوگاه بودند در مقابل یک گروه وحشی اراذل و اوباش بی دفاع بودند. و هیچ کس، صرف نظر از موقعیت سیاسی، امروز امن تر نیست.”
اپتیک، در بهترین حالت، آزادی بیان را در محوطه دانشگاه خفه می کند و کسانی را که با این پیام موافق نیستند، تشویق به انتقام جویی خشونت آمیز می کند. در هفته‌های اخیر، دانشگاه‌هایی مانند USC، UCLA و کلمبیا از پلیس خواسته‌اند تا تجمعات عمدتاً مسالمت‌آمیز دانشجویی را بشکند و اردوگاه‌ها را برچیده کند، در حالی که توهین‌های نژادی، تهدیدات کلامی و حملات خشونت‌آمیز به معترضان ضد جنگ به‌عنوان جدی و فوری برخورد نشده است. .
به طور طبیعی، فاکس نیوز زمانی که جنبش اعتراضی را به عنوان اسب تروا برای عملیات های ضدآمریکایی پلید توصیف کرد، به موضوع خوب در برابر شر ادامه داد.
تریس گالاگر مجری برنامه در واکنش به پاسخ تاکتیکی پلیس نیویورک در کلمبیا در این هفته گفت: «بسیاری از آنها به نظر همان معترضانی هستند که در جریان اعتراض جرج فلوید دیدیم. آنها آواز را تغییر دادند. این یک مکان جدید است و بسیاری از افراد مشابه به این چیزها می روند.”
میهمان وی در ادامه گفت که معترضان “نظام آمریکا را هدف گرفته و از آرمان فلسطین استفاده می کنند تا باورهای مزخرف و شیشه ای خود را برای شروع هرج و مرج توده ای به راه بیندازند.”
مشروعیت زدایی یک تاکتیک کلاسیک در بحث بر سر این است که چه کسی از شرایط اخلاقی بالایی برخوردار است. اما این نباید مهم باشد: همه معترضان مسالمت‌آمیز – در داخل و خارج از دانشگاه – باید محافظت شوند، صرف نظر از اینکه شرکت‌کنندگان در جنگ کجا ایستاده‌اند.
فیلم خشونت‌های این هفته در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، ترسناک است و اگر امنیت دانشجویان معترض به عنوان غیرضروری مورد تمسخر قرار گیرد یا کالج‌ها همچنان آنها را یک تهدید بدانند، مطمئناً درگیری‌های خطرناک‌تری رخ خواهد داد. حق آنها برای استفاده ایمن از آزادی بیان باید محافظت شود.
مبارزان بدبین مانند ماهر همیشه از لحظات تحریک آمیز برای رتبه بندی و کلیک ها استفاده می کنند. اما اینکه مخالفت خود را با جنبش اعتراضی به عنوان یک ضد ژنرال Z بیهوده معرفی کنید نه تنها منزجر کننده نیست، بلکه خطرناک است. این روایت مضر را تغذیه می کند که نیاز آنها به محافظت یک داستان تخیلی است، اینکه آنها نسلی غرغرو و خراب هستند که ما باید نادیده بگیریم، یا بدتر از آن، اجازه دهیم دیگران در حالی که ما از کناری تماشا می کنیم، آنها را هدف قرار دهند.